آرتریت روماتوئید بیماری التهابی است که اغلب بر افراد بالای ۴۰ سال تاثیر می‌گذارد، اما ممکن است در هر سنی ظاهر شود. یکی از خصوصیات این بیماری، تفاوت‌های گسترده در علائم و عوارض آن در افراد مختلف است. این موضوع ممکن است به دلیل تفاوت‌های ژنتیکی، عوامل محیطی و یا وضعیت سلامتی فرد باشد.

آرتریت روماتوئید

این بیماری اختلالی است که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت‌های بدن حمله می‌کند و غضروف و استخوان اطراف مفاصل شما را از بین می‌برد. امروزه برخلاف گذشته مشخص شده است که علائم، نحوه پیشرفت و میزان جدی بودن بیماری در هر فرد متفاوت است بنابراین ممکن است درمان‌ها نیز متفاوت باشد.

انواع آرتریت روماتوئید

ـ سرم مثبت: در این نوع آرتریت روماتوئید در آزمایش خون، پپتیدهای سیترولین دار ضد حلقوی ( Anti-CCP) و فاکتور روماتوئید ( RF) دیده می‌شود.

ـ سرم منفی: در این نوع، بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید سرونگاتیو هستند که در خون آن‌ها Anti-CCP و RF یافت نمی‌شود.

ـ آرتریت ایدئوپاتیک نوجوانان: شایع‌ترین نوع برای افراد زیر 16 سال که از طریق آزمایش خون، اشعه ایکس و اسکن‌های دیگر تشخیص داده می‌شود.

علائم آرتریت روماتوئید

افراد مبتلا به این بیماری ممکن است علائم متفاوتی نسبت به یکدیگر داشته باشند. برخی از علائم رایج شامل: تب، خستگی، از دست دادن اشتها و مفاصل سفت، متورم و گرم می‌باشد.

آرتریت روماتوئید معمولا ابتدا مفاصل کوچک‌تر را درگیر می‌کند. اما ممکن است علائمی دیگری داشته باشید که روی رگ‌های خونی، بافت عصبی، استخوان‌ها، قلب، کلیه‌ها،‌ غدد بزاقی، ریه‌ها، پوست و یا چشم‌ها تاثیر بگذارد. این بیماری در نهایت ممکن است مچ دست، مچ پا، زانو، شانه‌ها، باسن و آرنج را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اما با درمان مناسب این روند می‌تواند کند و یا حتی متوقف شود.

شدت علائم

علائم آرتریت روماتوئيد می‌تواند خفیف، شدید یا بین این دو باشد، حتی ممکن است دوره‌ای علائمی نداشته باشید. گاهی اوقات ممکن است علائم مبتلایان به آرتریت روماتوئید سرم منفی از مبتلایان به نوع سرم مثبت شدیدتر باشد، اما همیشه این طور نیست و ژنتیک و شرایط شما می‌تواند در تشدید علائم نقش داشته باشد.

عوامل خطر

یکی از عوامل ابتلا به این بیماری می‌تواند ژن‌ها باشد اما ژن‌ها به طور مستقیم باعث این بیماری نمی‌شوند بلکه با واکنش نشان دادن به چیز‌هایی که در محیط شما است این اتفاق می‌افتد مانند عفونت‌هایی که باعث این بیماری می‌شوند. برخی دیگر از مواردی که خطر ابتلا را افزایش می‌دهد شامل سن، جنسیت، سابقه خانوادگی، سیگار کشیدن و چاقی است.

درمان‌ آرتریت روماتوئید

داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مثل ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم می‌توانند تورم و درد را کاهش دهند، داروهای کورتیکواستروئیدی مانند پردنیزون نیز می‌توانند آسیب مفاصل، درد و تورم را کاهش دهند. داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) می‌تواند علائم را در بدن شما کاهش دهند. پزشک ممکن است برای شما هیدروکسی کلروکین (پلاکونیل)، لفلونوماید (آراوا)، متوترکسات یا سولفاسالازین (آزولفیدین) نیز تجویز کند.

داروهای بیولوژیک نوع قوی تری از DMARDها هستند که ممکن است پزشک زمانی که داروهای غیربیولوژیک علائم را تسکین نکنند تجویز کند. این داروها، التهابی که به بافت و مفصل آسیب می‌رساند را تسکین می‌دهند. پزشکان اغلب این دارو‌ها را همراه با یک DMARD غیربیولوژیک  تجویز می‌کنند.

به طور کلی، تفاوت‌های گسترده‌ای در علائم و عوارض بیماری آرتریت روماتوئید در افراد مختلف ممکن است وجود داشته باشد. این بیماری بر اساس تفاوت‌های ژنتیکی، عوامل محیطی مختلف و وضعیت سلامتی فرد، در هر فرد به صورت منحصر به فرد ظاهر می‌شود. بنابراین درمان و مدیریت این بیماری نیز در همه افراد متفاوت خواهد بود. اگر به آرتریت روماتوئید مبتلا هستید می‌توانید برای مدیریت و درمان بیماری خود از طریق راه‌های تماس ذکر شده در وبسایت، با مطب دکتر الهه دولتشاهی فوق تخصص روماتولوژی در ارتباط باشید..