نقرس (Gout) بیماری است که به علت رسوب اسید اوریک در مفاصل و یا بافت‌های نرم ایجاد می‌شود. رسوب اسید اوریک در مفاصل، ایجاد آرتریت (التهاب) مفصل می‌کند که با علائم ورم، قرمزی، گرمی، درد و اشکال در حرکت مفصلی همراه است. این علائم در مفاصل، بطور متناوب بروز پیدا می‌کنند.

علائم نقرس:

درد شدید مفاصل از علائم و نشانه‌های بیماری نقرس است که به طور ناگهانی و اغلب در شب رخ می‌دهد. نقرس معمولا شست پا را درگیر می‌کند اما می‌تواند در هر مفصلی رخ دهد. سایر مفاصلی که معمولا تحت تاثیر قرار می‌گیرند عبارتند از مفاصل شامل مچ پا، زانو، آرنج، مچ دست و انگشتان.

از دیگر علائم این بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱ـ اسید اوریک بالا در خون ( هیپراوریسمی).

۲ـ وجود کریستال‌های اسید اوریک در مایع مفصلی.

۳ـ سابقه حمله‌های مشابه التهاب مفصلی.

عوامل ابتلا به نقرس:

اما چه عواملی اعث ابتلا به نقرس می‌شوند:

۱ـ عوامل ژنتیکی: بسیاری از افراد مبتلا به نقرس، سابقه فامیلی این بیماری را دارند. وجود سابقه فامیلی در بیماران نقرسی ۲۰ تا ۸۰ درصد برآورد شده است.

۲ـ جنس و سن: نقرس در مردان بیشتر از زنان و در افراد بالغ بیشتر از کودکان شایع است. در زنان قبل از سن یائسگی، هورمون استروژن، دفع اسید اوریک را از کلیه‌ها زیاد می‌کند.

۳ـ مصرف مشروبات الکلی: مصرف زیاد مشروبات الکلی موجب بالا رفتن اسید اوریک خون می‌شود، زیرا دفع اسید اوریک از کلیه توسط الکل دچار اختلال می‌شود.

۴ـ قرار گرفتن در معرض سرب: در بعضی از افرادی که در معرض سرب قرار می‌گیرند، نقرس بروز می‌کند.

۵ـ وجود سایر بیماری‌ها: نارسائی کلیه، یا عدم کلیه در دفع مواد زائد، عامل شایعی در ایجاد نقرس در افراد مسن است.

۶ـ وزن: افزایش وزن، خطر بروز نقرس را زیاد می‌کند، زیرا افراد چاق بافت‌های بیشتری داشته و در نتیجه تجزیه مواد پورینی، اسید اوریک بیشتری در آن‌ها تولید می‌شود.

۷ـ رژیم غذایی: خوردن‌ غذاهای سرشار از پورین همچون گوشت قرمز، عدس، لوبیا و ... می‌تواند در بعضی افراد نقرس ایجاد کرده یا آن را بدتر کند.

عوارض نقرس:

عوارض افراد مبتلا به نقرس می‌تواند شدیدتر شود. برخی از افراد ممکن است دیگر هرگز علائم و نشانه‌های نقرس را تجربه نکنند و برخی دیگر ممکن است چندین بار نقرس را تجربه کنند. در صورت عدم درمان مفصل مبتلا به نقرس در طولانی مدت دچار تخریب خواهد شد.

تشخیص نقرس:

پزشکان معمولا نقرس را بر اساس علائم و ظاهر مفصل آسیب دیده تشخیص می‌دهند. اما روش‌های دیگری نیز می‌توانند برای کمک به تشخیص نقرس کمک کننده باشند:

۱ـ آزمایش‌های مایع مفصلی: پزشک شما ممکن است از یک سوزن برای کشیدن مایع از مفصل آسیب دیده استفاده کند. کریستال‌های اورات ممکن است زمانی که سیال است قابل مشاهده و بررسی زیر میکروسکوپ باشند.

۲ـ آزمایش خون: پزشک ممکن است یک آزمایش خون برای اندازه گیری سطح اسید اوریک در خون شما تجویز کند. البته نتایج آزمایش خون می‌تواند گمراه کننده باشد. در برخی افراد سطح اسید اوریک بالا است اما ممکن است هرگز نقرس را تجربه نکنند، و برخی افراد نیز ممکن است علائم و نشانه‌های نقرس را داشته باشند، اما در زمان حمله سطح اسید اوریک در آزمایش خون آن‌ها نرمال باشد.

۳ـ تصویر برداری با اشعه ایکس: اشعه ایکس مفاصل نیز، می‌تواند برای تشخیص بیماری مفید باشد.

۴ـ سونوگرافی: سونوگرافی گاهی اوقات می‌تواند توفوس یا کریستال‌ها را نشان دهد.

دارو‌های محرک نقرس:

داروهای زیر ممکن است موجب بالا رفتن اسید اوریک خون و نقرس  شوند:

ـ دارو‌هایی که ادرار را زیاد می‌کنند و در درمان فشار خون و بیماری‌های قلبی مصرف می‌شوند مانند فورسماید (Furosemide) و هیدروکلروتیازید (Hydrochlothizide).

ـ دارو‌های حاوی سالیسیلات مانند آسپرین.

ـ نیاسین یا ویتامینی که به اسید نیکوتینیک معروف است.

ـ سیکلوسیورین که داروی تضغیف کننده سیستم ایمنی است.

ـ لوودوپا که در درمان پارکینسون مورد مصرف قرار می‌گیرد.

پیشگیری از نقرس:

مصرف کولشی‌سین (Colchicine)، به ویژه در مواقعی که داروهای پایین آورنده اسید اوریک شروع می‌شوند، بروز حملات نقرس را کاهش می‌دهد. هدف از پیشگیری حملات نقرس، جلوگیری از بروز حملات یا کم کردن تعداد آن‌هاست. داروی مناسب برای پیشگیری از حملات نقرس، کولشی‌سین است که به صورت روزانه با مقدار کم تجویز می‌شود تا عوارض خاص گوارشی آن بروز نکند.

درمان پیشگیری کننده با کولشی‌سین، معمولا درمان دراز مدت نیست و تا ۶ ماه بعد از آخرین حمله نقرس ادامه می‌یابد، مگر در موارد نقرس همراه با توفوس یا نقرسی که منجر به سنگ کلیه شده باشد که مدت طولانی‌تری استفاده می‌شود.

درمان به موقع نقرس:

توجه داشته باشید که نقرس بدون درمان ممکن است منجر به بدتر شدن درد و آسیب به مفاصل شود، پس اگر در مفصل درد ناگهانی و شدیدی تجربه کردید حتما با پزشک خود تماس بگیرید. همچنین اگر تب دارید و مفصل‌تان داغ و ملتهب است، فورا به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید زیرا ممکن است نشانه‌ای از عفونت باشد.