سندرم شوگرن یک اختلال خودایمنی است که سیستم ایمنی بدن، به اشتباه به سلول‌ها و بافت‌های بدن شما حمله می‌کند. دانشمندان مطمئن نیستند که چرا برخی افراد به سندرم شوگرن مبتلا می‌شوند.

در سندرم شوگرن، سیستم ایمنی بدن شما، ابتدا غدد سازنده اشک و بزاق را هدف قرار می‌دهد. اما همچنین می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن شما آسیب برساند، مانند: مفاصل، کلیه‌ها، تیروئید، کبد، ریه‌ها،‌ پوست و اعصاب.

این بیماری معمولا در افراد بالای ۴۰ سال تشخیص داده می‌شود. زنان بیشتر در معرض ابتلا به سندرم شوگرن هستند.

علائم سندرم شوگرن:

از شایع‌ترین علائم سندرم شوگرن، می‌توان به درگیری و خشکی چشم و دهان اشاره کرد.

۱ـ خشکی دهان: این بیماری، باعث کاهش شدید ترشح بزاق دهانی و در نتیجه خشکی دهان می‌شود.

۲ـ عفونت‌های قارچی: افراد مبتلا به سندرم شوگرن بسیار بیشتر در معرض ابتلا به برفک و عفونت مخمری در دهان هستند.

۳ـ مشکلات بینایی: خشکی چشم می‌تواند منجر به حساسیت به نور، تاری دید و آسیب قرنیه شود.

۴ـ گره‌های لنفاوی: درصد کمی از افراد مبتلا به سندرم شوگرن به سرطان غدد لنفاوی ( لنفوم‌)‌ مبتلا می‌شوند.

۵ـ اعصاب: در صورت ابتلا به این بیماری، ممکن است دچار بی‌حسی، گزگز و سوزش در دست‌ها و پاهای خود شوید ( نوروپاتی محیطی).

۶ـ پوست خشک

۷ـ خشکی واژن

۸ـ درد مفاصل

۹ـ علائم سیستمیک

عوامل تشدید سندرم شوگرن:

برخی از داروها می‌توانند علائم مرتبط با شوگرن را ایجاد کنند. این داروها شامل موارد زیر است:

داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای مانند: آمی تریپتیلین (Elavil) نورتریپتیلین (Pamelor)،‌ آنتی هیستامین‌ها مانند: دیفن هیدرامین (بنادریل) و سیتریزین (زیرتک).

تشخیص سندرم شوگرن:

تشخیص سندرم شوگرن می‌تواند دشوار باشد زیرا علائم و نشانه‌های آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است و می‌تواند مشابه علائم ناشی از بیماری‌های دیگر باشد. برخی از آزمایش‌ها به رد سایر شرایط و تشخیص دقیق سندرم شوگرن کمک می‌کند.

۱ـ بیوپسی لب: پزشک ممکن است بیوپسی لب را برای تشخیص وجود خوشه‌هایی از سلول‌های التهابی انجام دهد که می‌تواند نشان دهنده سندرم شوگرن باشد. برای این آزمایش، تکه‌ای از بافت غدد بزاقی داخل دهان برداشته می‌شود و زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود.

۲ـ تصویر برداری: برخی از آزمایشات تصویر برداری می‌توانند عملکرد غدد بزاقی شما را بررسی کنند.

ـ سیالوگرام: در این روش از طریق رادیولوژی و تزریق ماده حاجب میزان ترشح بزاق تعیین می‌گردد.

ـ سینتی گرافی بزاق: در این روش عملکرد غده بزاقی اندازه گیری و بررسی می‌شود.

۳ـ آزمایشات خون: پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی موارد زیر تجویز کند:

ـ آزمایشاتی که تعیین کننده انواع سطوح آنتی بادی‌ها هستند.

ـ آزمایشاتی که نشان دهنده التهاب هستند.

ـ آزمایشاتی که عملکرد بقیه ارگان‌ها را تعیین می‌کنند.

ـ آزمایشاتی که برای بررسی بیماری اتوایمیون (ایمنی) انجام می‌شود.

۴ـ آزمایشات چشمی: پزشک می‌تواند خشکی چشم‌های شما را با آزمایشی به نام آزمایش اشک شیرمر اندازه گیری کند. یک تکه کاغذ صافی کوچک در زیر پلک پایینی شما قرار داده می‌شود تا میزان تولید اشک شما را اندازه گیری کند.